"Hole in One" czyli zasady minigolfa i jego krótka historia

Nie każdy ma możliwość grać w prawdziwego golfa. Dlatego aby sprostać tej potrzebie wymyślono minigolfa. Jest to również świetna okazja dla początkujących, którzy w przyszłości chcą spróbować swoich sił na tradycyjnym polu golfowym. Minigolf ułatwia zapoznanie się z regułami, pozwala na praktykę wybijania piłki oraz szlifowania celności uderzeń do dołka. Nie potrzebujemy sportowych umiejętności wystarczą: chęć do zabawy i dobry humor.

Pole do minigolfa składa się zazwyczaj z 18 stanowisk/torów, które trzeba w określonej kolejności pokonać (są one numerowane). Musimy umieścić piłkę w dołkach na końcu każdego toru/stanowiska, przy pomocy specjalnego kija i w jak najmniejszej liczbie uderzeń. Na każdym torze znajduje się inna przeszkoda. Na wbicie piłki mamy 6 uderzeń. Gdy po tych uderzeniach piłka jeszcze nie będzie w dołku, gracz otrzymuje dodatkowy 1 punkt karny i przechodzi dalej do następnego stanowiska z wynikiem 7 punktów. Możemy odsunąć piłkę od krawędzi (bandy) na odległość ok. 20 cm. Za każdym razem jeśli piłeczka wyleci poza tor, wracamy do miejsca startu danego stanowiska i kontynuujemy kolejne liczenie uderzeń.

Na niektórych polach minigolfowych zdarza się, że mamy już z góry przewidzianą ilość uderzeń na dany tor – tzw. par (par 2, par 3, par 4) oznacza to, że powinniśmy pokonać dane stanowisko w podanych uderzeniach: 2, 3 lub 4. Gdy nam się to jednak nie uda, dopisujemy konsekwentnie dodatkowy 1 punkt karny i idziemy do kolejnego stanowiska. Z kolei jeśli zaliczymy dołek w liczbie uderzeń o dwa mniejszej niż przewidywana, zapisujemy minus 2 (-2), jeśli w liczbie uderzeń mniejszej o jeden niż przewidywana to: -1. Dzięki sumie tych „minusów” możemy na końcu odjąć z wyniku naliczonej sumy punktów karnych.

Jednak jest to forma naliczania punktów już dla zaawansowanych, na początek polecam grać z regułą do 6 uderzeń. Wygrywa zawsze osoba z mniejszą ilością punktów (suma punktów z 18 torów).

Mała ciekawostka: kij którym gramy jest niemal identyczny jak kij (putter)-stosowany w klasycznym golfie, to ostatni kij z zestawu (w prawdziwym golfie mamy 14 kijów). Prawdziwy Putter golfowy używany jest na obszarze "green" do precyzyjnego uderzenia piłki już wprost do dołka.

Minigolf, zwany również minature golf  lub putt putt golf przywędrował do Europy z USA. Aczkolwiek swoich początków  należy również szukać w Szkocji (The Ladies' Putting Club of St. Andrews, 1867). W 1916r. James Barber w Północnej Karolinie zaprojektował pierwszy minigolf (z fontannami, ogrodami i geometrycznymi wzorami ścieżek) zwany Thistle Dhu. W 1926r. powstaje innowacyjny projekt minigolfa na dachu nowojorskiego wieżowca. Dopiero w 1927r. Garnet Carter jako pierwszy opatentowuje grę i nazywa ją Tom Thumb Golf. Tory do gry ustawia przed hotelem, którego był właścicielem. Jego żona Frieda Carter zaprojektowała przeszkody na stanowiskach o tematyce baśniowej.

Gdy nadchodzi światowy kryzys minigolf w USA traci na swojej popularności na dobrych parę lat. Jednakże w tym samym czasie gdy Ameryka dźwiga  skutki strat spowodowanych finansowym kryzysem, sportowy boom na minigolfa rozprzestrzenia się w Europie Centralnej i Skandynawii.

Dopiero w 1953r.minigolf przechodzi małą rewolucję w Stanach Zjednoczonych. Don Clayton założyciel Putt Putt Golf and Games chce, aby minigolf był traktowany jako poważna sportowa gra. Projektuje proste pole do gry, bez wymyślnych przeszkód Tom Thumb Golf.  Niestety wizja Claytona nie przyjęła się wśród społeczeństwa amerykańskiego. W 1955r. spółka Al Lomma and Lomma Enterprises wprowadza mechanicznie animowane przeszkody takie jak: obracające się łopatki wiatraku, kręcące się statuetki, ruchome schodki, pochylnie. Taki trend pozostał przez dekady.

Minigolf cieszył się od zawsze dużą popularnością w Szwecji, UK, Danii i w Niemczech. To właśnie u naszych zachodnich sąsiadów po raz pierwszy ustalono wielkość minigolfa. Pierwsze minigolfowe tory powstały w Hamburgu w 1928r., kolejne w Szwecji. Wszystkie były inspiracją po wizycie w Stanach Zjednoczonych.

Gra jest niezwykle wciągająca i może stać się swoistym hobby. Za niewygórowaną cenę razem ze znajomymi i rodziną możemy z niej czerpać wiele radości. Przy okazji uaktywniamy ducha rywalizacji/ współzawodnictwa jednocześnie spędzając przyjemnie czas na świeżym powietrzu.

Jeśli mamy zdolności możemy sami urządzić sobie pole minigolfowe w ogródku, tworząc wymyślne przeszkody dla uatrakcyjnienia gry i wykorzystując to co mamy dostępne: cegły, piasek, deski, kamienie lub skorzystać z gotowych torów i sprzętu dostarczanych przez firmy. Możemy również zakupić sobie mały tani zestaw minigolfiarza i trenować gdzie tylko chcemy.

Polecam! 

Dwoje Takich - Ona