Berghof - dawna rezydencja Hitlera

Dwoje Takich 10/28/2015 2 Comments featured , Podróże

Wpis powstał dla tych którzy chcą zobaczyć dawny Berghof Hitlera, a raczej ruiny dawnej oficjalnej rezydencji Führera w Bawarii. Dla tych, którzy czują sie zawiedzeni i zmęczeni mozolnym szukaniem w Internecie jakichkolwiek informacji na ten temat. Bo trafienie do ruin Berghofu może nie wydawać się wcale takie oczywiste i proste. Jak trafić do dawnego Berghofu?

Sami się o tym przekonaliśmy, że nie jest to takie łatwe. Nigdzie na ten temat nie ma oficjalnej informacji. Nie znajdziemy nigdzie znaków naprowadzających ani informacji turystycznych. Z drugiej strony jaki jest sens oznakowania czegoś, czego już dzisiaj nie ma i nie istnieje…? Z takiego założenia wychodzi rząd landu Bawarii.

Polityczne Tabu

Nie spodziewajmy się, że każdy z „Tamtejszych” będzie wiedział gdzie znajduje się dawna prywatna kwatera Hitlera. Część z nich to nowi mieszkańcy, którzy osiedli się na tych terenach w celach zarobkowych z turystyki, kwater noclegowych; inna część to nowe pokolenie, które być może nie interesuje się historią lub być może nie chce wracać do wstydliwych faktów historycznych według zasady: „nie rozdrapywania narodowych kompleksów” i pozostawania poprawnie politycznym. A ci starsi wiedzą, ale nie koniecznie chcą Ci o tym powiedzieć, i to już inna kwestia.

Sami wprawiliśmy w niemałe zakłopotanie właścicielkę hotelu w którym nocowaliśmy, pytając o drogę. Po sprawdzeniu w Internecie m.in. w Maps Google (przecież tam tego nie znajdzie -pomyślałam, to nie jest nazwa żadnej wioski! Ale dajmy się jeszcze wykazać Pani pełną rzetelnością. Z dwojga złego nie będę taka krytyczna: doceniam jej chęć pomocy); wracając do tematu po kilku telefonach i przekierowaniach, w końcu udzieliła nam informacji: Muszą Państwo kierować się na Dokumentation Museum Obersalzberg i stamtąd będzie taka mała ścieżka prowadząca w dół do lasu. To tam.

Zaraz, zaraz przecież byliśmy tam wczoraj… Byliśmy w tym Muzeum i nie widzieliśmy żadnego znaku, żadnej informacji na ten temat, pomijając bogatą kolekcję starych i prywatnych zdjęć Hitlera z Berghofu, zbiór pamiątek propagandowych z tamtych czasów oraz zejściem do dawnego bunkra, kiedyś łączącego się z Berghofem i zapewne z obecnym Hotelem Zum Türken (ale o tym później). Samo Muzeum cieszy się ogromną popularnością. Czasami aby dostać się do jednej gablotki musiałam odstać swoje aby coś przeczytać i zobaczyć np. zdjęcie tajemniczej Blondi... ulubionego niemieckiego owczarka Pana Adolfa (przy jego rezydencji hodowano owczarki niemieckie). Rzeczywiście interesujący fakt, tym bardziej, że można zobaczyć dyktatora III Rzeszy na tychże zdjęciach jako całkiem równego gościa, sympatycznego wujka ;-).
Ale do rzeczy.

Jak trafić do ruin Berghofu czyli miejsca tylko dla wtajemniczonych?

Mamy 2 opcje. Pierwsza i najlepsza to kierunek: Obersalzberg Dokumentation Muzeum, Salzbergstraße 41, 83471 Berchtesgaden, Deutschland. Kupujemy bilet i zwiedzamy Museum. Będąc w środku muzeum przed wejściem do bunkra będziemy mieli boczne wyjście już poza teren muzeum. Schodzimy tajemniczą ścieżką w dół lasu do samego końca i po prawej stronie będziemy mieli ruiny Berghofu. Idąc dalej wyjdziemy na drogę przy której jest Hotel Zum Türken pod którym znajduje się sieć podziemnych korytarzy i pomieszczeń, które warto zwiedzić. Wszystkie korytarze były niegdyś połączone z Berghofem, prowadziły m.in. do pokoi Hitlera i Ewy Braun.

Drugą opcją którą możemy wybrać to: Hotel Zum Türken Obersalzberg, Hintereck 2, 83471 Berchtesgaden.

Przy czym możemy mieć problem z zaparkowaniem auta (w zależności od sezonu) więc zdecydowanie polecamy pierwszą opcję. Przy okazji zwiedzamy przyhotelowy bunkier (wyżej wymieniony).

Wychodzimy poza teren hotelu i kierujemy się w dół drogi. Nie śpieszmy się i bądźmy uważni, bo po prawej stronie będzie wąska ścieżka do lasu, prowadząca właśnie do dawnego Berghofu. Wygląda to tak:

Aż mi ręce drżały z podekscytowania;-)

Cóż, wybór docelowy prywatnej rezydencji nie był przypadkowy… Piękny krajobraz dookoła mówi sam za siebie.

Urokliwe pasma górskie parku narodowego robią ogromne wrażenie. Region Parku Narodowego Berchtesgaden i niedaleko położone Jezioro Królewskie – Königssee jest moim zdaniem najpiękniejszą atrakcją Niemiec.

Rejs po najpiękniejszym alpejskim jeziorze na końcowy cypel Niemiec graniczący z Austrią z zapierającym dech w piersiach widokiem na oddalony górski wodospad.

FILMIK:

Nic dziwnego, że tutejsze miejsce stało się zarówno oazą spokoju i miejscem najważniejszych decyzji politycznych Hitlera oraz spotkań zagranicznych gości i polityków m.in. Chamberlaina, Mussoliniego. Nie jednemu z nas nie są obce zdjęcia z podręczników historii na których widać Hitlera na słynnym tarasie widokowym na Alpy ze swojej rezydencji. To tutaj wolał spędzać większość swojego czasu niż w swoim berlińskim gabinecie, planując najważniejsze strategiczne decyzje.

Hitler początkowo wynajmował tutejszy dom od Margarete Winter-Wachenfeld. Dopiero w 1933r. zdecydował się go wykupić m.in. za pieniądze ze sprzedaży swojej książki Mein Kampf. I tak oto z czasem powierzchnia Berghofu rozrosła się do około 2 900 000 m2, do tego doszło 6 700 000 m2 terenu leśnego wokół góry Kehlstein. Do jego użytku prywatnego wyburzono 50 domów (cześć z nich zostały kupione, ale również zabrane siłą rodzinom, które żyły od pokoleń na tych terenach).

Niewygodna i wstydliwa pozostałość przeszłości

Berghof został w sporej części zniszczony przez aliantów po nalocie bombowym na Obersalzberg (25 kwietnia 1945).

Przypomnijmy, że władze Bawarii nakazały w 1952 wysadzenie w powietrze pozostałości budynku Berghofu. Miało to zniechęcić turystów do jego odwiedzania jak również zapobiec neonazistowskiego kultu tego miejsca. Ze względu na mało urodzajny w tym miejscu i nieprzynoszący zysków teren rolniczy zdecydowano się jednak pozostawić the Eagle's Nest - Kehlsteinhaus ze złotą windą (prezent od NSDAP na 50. urodziny Führera) dla celów turystycznych.
Natomiast to co pozostało z Berghofu do dnia dzisiejszego to tylko ukryte w sporym gąszczu zieleni fundamentu garażu.

Od 1945r. teren ten jest bardzo zalesiony, co jest naturalną koleją rzeczy, czyli praw przyrody. Warto również wspomnieć, że większość tego terenu była nadal używana przez Amerykanów, aż do 1996r, pomimo przynależności i prawa własności rządu bawarskiego od 1949r.